بی حوصله

میدونم امکان نداره ی توده سه سانتی اندازه ی توپ تخم مرغی هیچ چی نباشه 

دیگه هر چی تا الان دلداری دادم به خودم بی فایده ست 

فقط نوکش بیرونه و بیشترش تو عمق 

و این بافت سفت سینه مامانم نذاشته متوجهش بشه 

دیگه فقط در حد ی معجزه ست 

سالهاست که معجزه ندیدم و گمونم نمیکنم امروز معجزه ای در انتظارمون باشه 

به چیزای خیلی بدتر فکر میکنم

به اینکه نکنه از جایی دیگه اومده به مبدا ...

نوار قلبم الان باید ی چیزای نوک تیزی باشه 

بدتر از همه سکوته و نگفتنش 

دیشب مامانمو حسابی ترسوندم بلکه ی کم برای خودش دعا کنه اما با اون همه تر سش میگه نه این چی ی نیست..‌

دیشب خواب خانوم پیر همسایه رو دیدم مبهم ... سالهاست که مرده انگار عاشورا بود و میخواستیم نماز بخونیم 

اما من وضو نداشتم 

خوابامم پر از استرسه 

نمیدونم فردا این موقع در چه حالی ام  داغون و انگار حجم کره ی زمین روی دوشمه یااااا؟؟؟؟؟؟؟ 

  تا این توده عمل یا بیوپسی بشه مطمینم نمردم ولی میدونم تبدیل میشم به ی جسم مچاله ی داغون 

اینو از تفاوت شدیو عکسای پارسال و امسال میفهمم 

 

برکه کاشی...